Joshua Bell, 12 Ocak 2007’de bir deneye katılmak üzere paha biçilmez Stradivarius kemanını alıp Washington’daki L’Enfant Plaza Metro İstasyonuna gitti. Washington’daki bir gazeteci dünyanın en iyi kemancısı, sıradan bir sokak müzisyeni gibi çalarsa neler olacağını merak etmişti.
Joshua metroda tam 43 dakika boyunca çalarken yanından binin üzerinde insan geçti. Ancak yalnızca yedi kişi bir dakikadan uzun süre durup dinledi. Hiçbir parçanın sonunda, hatta bugüne kadar yazılmış en zor bestelerden birini çaldığında ya da neredeyse 200 yıldır insanları ağlatan o çok ünlü “Ave Maria”dan sonra bile alkışlayan olmadı.
O sırada istasyondan geçen ve durup dinlemek istediği halde duramayanlar da vardı. Joshua Bell’in yanından geçen her çocuk durmak istedi. Ama istisnasız her seferinde büyükler çocukları çekip götürdüler.
Kuraldışı’nın yeni kitabı Esrarengiz Kemancı, işte bu esnada kolundan tutup götürülen bir çocuğun hikâyesini anlatıyor. Hem müziğin çocuklar üzerindeki muhteşem etkisini hem de yetişkinlerin “muktedir” olma sevimsizliğini gözler önüne seriyor. Kitabı okurken o sabah metro istasyonunda Joshua Bell’i duyan gerçek çocuklardan birinin öyküsünü dinleyeceğiz. Kitabı kapattığımızda ise gündelik hayatımızda bizden bir çift göz ve kulaktan başka bir şey istemeyen güzelliklere daha bir dikkat kesileceğiz.
Bu düşündürücü anın görüntülerini, yani Joshua Bell’in metro istasyonundaki performansını ve geçip giden kalabalığı Youtube’dan izleyebilirsiniz.
Joshua Bell’in o meşhur gün çekilmiş bir fotoğrafı